Ana içeriğe atla

Söze Süzülenler 2021

Mükemmel bir arkadaşım var
Birlikte yürürüz
Çay kahve dostuyuz ikimiz
Beraber günah işleriz
Dua ederiz cemaat halinde
O okur ben dinlerim
O söyler ben yazarım
Bir ben bir de kendim

Derince

Seversin
Anneni önce
Sütü, kucağı
Babanı, işten dönünce...
Kardeşlerini, gönlünce
Uçurtmayı, çeliği, çomağı
Yağmuru, toprağı
Rüzgarı, esince

Kenti, mahalleyi, sokağı
Keyfince
İlk aşkını sessizce, bencilce

Atayı, ırkı, ocağı, otağı
Ömrünce
Vatanı, Turanı, Bayrağı
Derince
Seversin

Yaprak Bayrak

Rüzgarın savurduğu
Güneşin kavurduğu
Toprağın soğurduğu
Amaçsız yaprak
Çöp

Yağmurun işlediği
Toprağın beslediği
Atinin beklediği
Tutkulu tohum
Bayrak

Küçüklüğüm

Büyüklüğüm değil
Küçüklüğümdür yaşama katan
Bildiklerim değil
Bilmediklerimdir
Keyfimin ardında yatan

Hayat değil saplanmak 
Olduğun yere 
Emeğe banmak
Bilmem kaç kere

Büyüksem, bilirsem
Çürürüm kapalı göller gibi
Küçüksem, bilmezsem
Akarım seller gibi
Eserim yeller gibi

Büyüklüğüm değil
Küçüklüğümdür yaşama katan
Bildiklerim değil
Bilmediklerimdir
Keyfimin ardında yatan

Gel bu hale

Bir daha
Bir daha
Doldur bir daha
Limitin zirvesine
Yıkılmayacak kadar

Nefesini sayar oldun
Bedenin refahını
duyar oldun
Bir daha bir daha
koyar oldun
Kürenin endamına
ayar oldun
Dosta düşmana
kayar oldun
Geçmişten, gelecekten
cayar oldun
Huzuru evrene
yayar oldun
Velhasıl hakikate
yar oldun

Ey kari gel bu hale
Yoldaşın ister hale ister lale
Er gönlünce kemale

Öğrenmek

Başlamak çok kolay iyiye
Bırakmak çok zor
Başlamak kolay olsa da kötüye
Bırakmak da çok kolay
At kalbini çıtanın üzerinden
Bedenin gelir izinden
Öğrenmek artık çok kolay

Fesat

Güzele gözünü kaparsın
Olmadı çamur atarsın
Elinden geldi
Çelme takarsın
Bir kusura bin katarsın
Kabusla yatar
Fitnelikle kalkarsın
Gerçi öyle olmaya can atarsın
İşte sen bu kadarsın

Serap

Orada uzaklarda
Bir can günahlarda
Yalnızlığın şifası
Gönül pasının cilası
Aslı anılarda
Adı dudaklarda
Serabı buralarda

Kısa Kısa

İlm-i hal
Mana ile hemhal
Sakıtsa mana
Hal muhal

Bir alan eline baktım
Bir veren eline baktım
Gördüm ki
Bir elin
Çolak

Bazıları için değer
Bazıları için değmez
Kime değer kime değmez
Bilsem eğer
Sırtım yere gelmez

İstibdatın kokusu
Demokrasinin dokusu

Yok bilmedim kendimi hiçbir yerde
Yanmadı yüreğim cayır cayır
Hadi bana uğurlar olsun

Licensed by Adobe Stock

Bu blogdaki popüler yayınlar

Geçmişin Muhasebesinde İstikamet

Kişisel geçmişinize hangi yönde ilerliyorsunuz? Yönünüz yanlışsa geçmişin yükünü katlayarak artırırsınız. Yönünüz doğruysa çözümlersiniz, geçmişi aşarak özgürleşirsiniz, hafiflersiniz... İleri yaşlarda yol alan bizler için andan kopup geçmişe kaymak çok kolaydır. Artık sona yaklaştığımız için ve ne yapabileceksek şimdiye kadar yapmış olduğumuzdan kendimizi gelecekten uzak tutarız. Erken yaşlarda olanlar daha çok gelecek odaklıdır. Ama onların da geçmişe baktıkları olur, olmalıdır. Yazımız geçmişe olan yolculuklarla ilgilidir. Maziye daldığımızda olumlu, olumsuz ve nötr anılar vardır. Hayat akışında aldığımız yerinde kararlar, gösterdiğimiz başarılar, sevgi dolu arkadaşlıklar, egonun sıvazlandığı durumlar vb. olumlu anılarımızdan sadece birkaçıdır. Yanlış kararlar, yenilgiler, egonun hırpalandığı küçük düşmeler vb. olumsuz anılarımızdandır. Geçmiş yaşamın muhasebesini yapmak daha sağlıklı bir ruh hali, huzur ve neşe getirecektir, gelişerek değişmenizi sağlayacaktır. Ancak bir şartla: Uy

Mutluluk nedir, üzüntü nedir?

Çalışma odasından çıkıp mutfakta su içip odanıza dönerken “Oğlum masaya baktın mı?” sorusudur. Ve dönüp masaya baktığınızda soyulmuş armut dilimlerini yanında çatalı, bıçağı ve peçetesiyle bulmanızdır mutluluk… Rahatsız etmemek için size seslenmemesi, orada salonda dört gözle armağanını görmenizi beklemesi, titreyen elleriyle armutları soyması, tabağı, çatalı, bıçağı hazırlaması…benim için niye uğraştı ki diye düşünmenizdir üzüntü… Mutluluk sevgidir, üzüntü sevgidir. Gece hayatında masaya gelen ikram ışıklı meyve tabakları da neymiş!.. nizamettin kaya

Sükûnet

Sükûnet zamanlarım: Nadiren hissettiğim ama tadına doyamadığım anlar… Geçmişin ve geleceğin donuklaştığı, ânın belirginleştiği; arzuların, tutkuların, umutların, beklentilerin, hedeflerin durulduğu, dibe çöktüğü; sakin, kıpırtısız, berrak bir zihinle sadece nefesimi, bedenimi ve bütünleştiğim dünyamı duyumsadığım zaman kesitleri… Kutsal varoluşla birlikte dalgalandığım anlar… 60’lı ve 70’li yıllarda okuldan dönünce evin duvarının kenarında bulunan derme çatma, çivileri küflenmiş, ağaçtan bir sedire otururdum uzun süre. Kuş sesleri arasında, rüzgârın ağaçların yaprakları ve meyveleri arasından süzülerek yüzüme vurduğu kokuyu içime çekerdim. Dalından kopardığım şeftaliyi iştahla yerken, batmaya yeltenen güneşi ve gökyüzünü izlerdim. Gün boyu neler oldu, yarın neler olacak? Hepsi kaybolurdu önümden. Yaşamın ve yaşadığımın tatlı farkındalığı açılırdı ruhuma. Varlığın bütünlüğünde varoluşumu hissederdim. Bir iki saat içinde, “Ödevlerine ne zaman başlayacaksın?” sorusuyla koşuşturma yeniden