Buyurun, bir de buradan yakın!
İnsanın dış gerçekliği kendi iç gerçekliğinin/oluşunun yansımasıdır. Karşılaştığımız kişiler, içimizde taşıdığımız ama çoğunun farkında olmadığımız sonsuz sayıda parçamızın sadece birer örnekleridir. Gıcık kaptığımız insanlar içimizde bulunan, zamanla baskı altına aldığımız, red ettiğimiz parçalarımızı temsil ederler. Çok sevdiğimiz insanlar benimsediğimiz parçalarımızı temsil ederler. İyi veya kötü, açık veya gizli parçalarımızın yansımaları olan insanları hayatımıza çekeriz. Böylece diğer insanlar parçalanmış benliğimizin bütünleşmesine hizmet ederler. Bu hayatları yaşamamızın amacı zaten bu bütünlüğe doğru ilerlemektir. Ne derler! “İnsan kâinatın bir küçük misalidir,” yani kâinatta ne varsa, aslı insanda vardır. Daha açıkçası, kâinat insanın “oluş”unun dışa yansımasıdır. Hemen tüm dinlerde evrenin insan için yaratıldığı belirtilir. Bu durumu bazıları, insanda dış gerçekliği yaratma potansiyeli olarak düşünürler. Yolun sonuna varıldığında insan Kendisiyle/Tanrıyla/Aslıyla bir olacaktır.
“Sende gördüğüm bendir. Bende gördüğün sendir."
“Âdem yasak elmayı yedi, cennetten kovuldu, parçalanmak üzere dünyaya düştü, hâlâ parçalarını birleştirmeye çalışıyor ki O’na/Aslına/Tanrıya/Kendine ulaşsın.”
Çok kısa değindiğim bu bakışın izlerini mistik yolculuklarda, tasavvufta, bazı felsefi okullarda görebilirsiniz. İlgi duyan arkadaşlara yazının sonunda üç kitap belirtiyorum.
- Ayrılığın, kutuplaşmanın, çatışmaların, şiddetin, günahların tohumlarını her insanın kendi içinde araması.
- Kendi içinde birliğe, bütünlüğe çıkılan yolculukta ulaşılan her seviyenin dış gerçekliği yaratması nedeniyle genel tekamüle hizmet etmesi. Ve her seviyeyle birlikte kişinin daha fazla huzur, sevgi ve neşe kazanması.
- Kendini net olarak gören insanın içindeki çatışmaları çözerek ve dengeleyerek inkâra, yalana ve iki yüzlülüğe düşmeden bütünleştirmesi, uyumlu bir entegrasyon kurması.
- Suçu sadece kendinde araması. “Suçlu sensin!”
- Gelişimin ve tekamülün yegâne sorumlusunun insanın sadece kendisinin olduğunu anlaması.
Dış gerçekliğin kendi yansıması olduğunu bilen insan doğaya, diğer insanlara, diğer canlılara...tüm evrene eninde sonunda dost olur. BİR olur.
 |
| Adobe Stock Görseli. Adobe Stock tarafından lisanslandı. |
Ayrıca
Hayatta başına gelen musibetlerin sebebinin kendin olduğunu anlarsan başkalarını suçlama, öfke, kin ve intikam yükünden kurtulursun. Hafiflersin. Hayatının sorumluluğunu üstlenirsin.
Dünya böyle olduğu için sen böyle değilsin. Sen böyle olduğun için dünya böyle. Dünya sebep, sen sonuç değil; sen sebep, dünya sonuçtur.
Tekamülün başka bir yolu yok...
* * *
Gölge benlikteki -bilinç altı- korku da her parçan gibi yansır. Çünkü dış dünya senin kendi yansımandır. Orası iyi-kötü senin kendi yansımalarından ibarettir. Korkularını aydınlatmadığın sürece er veya geç yaşarsın, yani dış dünyana yansıtırsın. Kendini bil, yani aydınlan, yani gölgede kalan paçalarına bilincinin ışığını tut. Korkma kendinden... Kazanacaksın... Kendini...ve de dünyanı... Yani olacaksın... Yani sen sen olacaksın...
* * *
Aydın kimdir?
Okumak, yazmak; bilgili, unvan, makam ve diploma sahibi olmak aydın olmayı göstermez. Aydınlık, kişinin gölgede kalmış iyi-kötü parçalarına bilincinin ışığını tutabilme kapasitesidir. Aydın olmak kendini bilmek ve bütün olmaktır.
Kitaplar:
- Tanrılar Okulu, Stefano D’Anna, 2021, Sinedie Yayınları.
- Işığı Arayanların Karanlık Yanı, Debbie Ford, 2021, Akaşa.
- Ruhsal Rönesans- Uyanıştan Ustalığa, Zekiye Olgaçay, 2019, Doğan Novus.